Shree Marathi Lyrics – Bhajans, Abhangs, Aarti & Gavlan

या अभंगात विठ्ठलभक्तीची गोडी आणि संतांच्या हरिभजनातील तल्लीनता दर्शवली आहे. ज्याला अभंगाची गोडी वेडी करत असेल, तोच खऱ्या अर्थाने पंढरीचा पुण्यवान आहे . टाळ-मृदंगाशिवाय जिथे विठ्ठलाच्या भक्तीचा रसभाव असतो, तेच खरं संगतीचं स्थान. संतांचा मेळा सदैव हरिनामात गुंतलेला असतो, आणि चोखोबा (संत चोखामेळा) गाभाऱ्यातील विठ्ठलाच्या दर्शनाची आस ठेवून वाट पाहत असतो. अभंगाची गोडी करी ज्यास वेडी तोचि पुण्य जोडी पंढरीचे || टाळ मृदंग विना साथ ज्याची भक्ती भाव गोडी विठ्ठलाची || बघा संत मेळा सदा गुंगलेला सदा गुंतलेला हरी भजनात || गाभाऱ्यात कोण विठू जाणे चोखोबा तृष्टी वाट पाहे ||  Lyrics in english  Abhangachi godi kari jyaas vedi Tochi punya jodi Pandhariche || Taal mrudang vina saath jyachi Bhakti bhaav godi Vitthalachi || Bagha sant mela sada gunglela Sada guntlela Hari bhajanaat || Gabhaaryaat kon Vithu jaane Chokhoba trushti vaat pahe || 

या सुंदर स्तुतीमध्ये भक्त मोरया गणपतीच्या मधुर नावाचे आणि कृपाळूपणाचे गुणगान करतो. तो म्हणतो की, "मोरया हे तुझे नाव गोड आहे आणि तू कृपेसागर आहेस – हीच माझ्यासाठी मायमाऊलीची जागा आहे." गणपतीच्या वाकड्या सोंडेचे आणि एकदंत रूपाचे वर्णन करत भक्त विनंती करतो की, "हे गुणवंत गणेशा, मला सद्बुद्धी दे." मोरया मोरया गोड हे नाम तुझे | कृपा सागरा हेची माहेर माझे || तुझी सोंड बा वाकुडी एकदंता | मला बुद्धी दे मोरया गुणवंता || Moraya Moraya god he naam tujhe Krupa saagara hechi maaher maajhe || Tuzhi sond ba vaakudi Ekadanta Mala buddhi de Moraya gunavanta ||

ही गवळण श्रीकृष्णाच्या यमुनेच्या तीरावरच्या लिलांचा आणि गोपिकांच्या भावनांचा सुंदर चित्रण करते. एक गोपी श्रीकृष्णाला प्रेमाने आणि थोड्या रागावलेल्या भावनेने साद घालत आहे. ती म्हणते – "बासरी वाजवत तू यमुनेच्या तीरावर फिरतोस, पण माझे मन गोंधळून टाकू नकोस. मी आता बावरी झाले आहे, आता तरी मागे फिर!" ती श्रीकृष्णाच्या सावळ्या रूपाचे, कानातील कुंडलांचे, नजरेतील काजळाचे, आणि पितांबराच्या तेजाचे वर्णन करते. तिच्या भोवती इतर गोपिका फेर धरून नाचत आहेत. शेवटी ती विनंती करते – "मुकुंदा, आम्हाला जास्त त्रास देऊ नकोस. आमच्या घराकडे येणे थांबव आणि वाट सोडून जा." ही गवळण प्रेम, भक्ती, आणि कृष्णाच्या लीलांच्या मनोहारीतेने भरलेली आहे.  यमुनेच्या तिरावरी कान्हा वाजवतो बासरी लाडिगोडी लावू नको खोडी माझी काडू नको झाले मी बावरी कान्हया जाऊ देरे माघारी || सावळे तुझे रूप मनोहर वेड लावीते मनी कानी कुंडल नयनी काजळ पितांबर जरतारी एक एक जमल्या साऱ्या गौळणीराचाती फेर धरुनी || एका जनार्दनी श्रीहरी भजनी सदगुरू चरणाधरी म्हणे मुकुंदा तुला विनविते करू नको शिरजोरी जाऊ दे रे अमुच्या सदनी सोड...

या अभंगात संत जनार्दन स्वामी भगवंताच्या दर्शनाने मिळणाऱ्या आध्यात्मिक समाधानाचे वर्णन करतात. ते म्हणतात, "श्रीमुखाचे (भगवंताचे) दर्शन होताच, कोटी जन्मांची दुःखे नाहीशी होतात." तो भगवंत विटेवर उभा असतो, आणि आपल्या भक्तांच्या सादेला तो कैवारी (रक्षक, आधार) होतो. पुढे ते सांगतात की, तो देव वेदांनाही समजत नाही इतका गूढ आहे, मग आपल्यासारख्या सामान्य माणसांना त्याचे रहस्य कसे कळेल? परंतु तो भक्तवत्सल आहे, आणि गरीबांचा (दीना) नाथ आहे — म्हणून जनार्दन म्हणतात, "त्या भगवंताचे ध्यान करा." जयाचे पाहता श्री मुख हरे हो तेचि कोटी जन्म दुःख || तोहा उभा विटेवारी भक्त दास म्हणता कैवारी || वेदासी तो दुर्गम आम्हा नकळे त्याचे वर्म || ऐसा भक्त वत्सल दीना नाथ ऐका जनार्दनीचे ध्यान ||  Lyrics in english:  Jayaache pahata Shri mukh Hare ho techi koti janma dukh || Toha ubha vitevari Bhakta daas mhanta kaivaari || Vedaasi to durgam Aamha nakale tyache varm || Aisa bhakta vatsal deena naath Aika Janardani che dhyaan ||

या भक्तिपूर्ण गीतात एक भक्त आपल्या मोरया गणपतीला अत्यंत भक्तिभावाने साद घालत आहे. भक्त म्हणतो की, तन आणि मन दोन्ही थकले आहे तुझी वाट पाहून — "कधी येशील माझ्या घरी?" तो विघ्नहर्ता गणपतीचे गुणगान करतो — जगातील विघ्न दूर करणारा, भक्तांचे जीवन मंगल करणारा, सर्व वाचनांच्या आधी स्मरण केला जाणारा, अद्वितीय देवता. भक्त कबूल करतो की, आपण गणपतीचा अनेक जन्मांचा दास असूनही आज दर्शन नाही झाले, त्यामुळे मन भरून आले आहे. शेवटी, भक्त गणपतीला विनंती करतो की, "आम्ही अजाण आहोत, आमचे अपराध क्षमा कर आणि साद ऐकून धावून ये. हीच माझ्या मनातील आशा आहे." शिणले तन मन वाट पाहुनी येशील कधी सदनी मोरया शरण तुझ्या चरणी || विघ्न हारिसी सकल जागचे मंगल होते भक्त गणांचे या वाचनाला जाग गणेश तुझ वीण नाही कोणि || दास तुझा मी शत जन्मीचा तु प्रतिपालक या श्वासांचा आज परंतु नाही दर्शन आले मन भरुनी || अजाण आम्ही जाणुन घे रे अप्रधाला पोटी घे रे साद ऐकुनी धावत ये रे हीच आस मनी || Lyrics in english:  Shinale tan man vaat pahuni Yeshil kadhi sadani Moraya sharan tujhya charani || Vighna haarisi ...

या अभंगात संत जनार्दन स्वामी माणसाच्या निष्क्रिय व निरर्थक जीवनावर टीका करत आहेत. ते विचारतात – "या देहाचा जन्म का झाला?", जर तो नामस्मरण, दानधर्म, किंवा तीर्थयात्रा यासाठी वापरला जात नसेल, तर या शरीराचा उपयोगच काय? जिव्हा (जीभ) जर भगवंताचे नामस्मरण करत नसेल तर ती फक्त मांसाचा तुकडाच आहे. हात जर दानधर्म करत नाहीत तर ते सापासारखे आहेत. पाय जर तीर्थयात्रा करत नाहीत तर ते फक्त लाकडासारखे आहेत. शेवटी ते म्हणतात की, मानव देह मिळूनही जे काहीच साधत नाहीत, ते प्रत्यक्षात रेड्याप्रमाणेच आहेत – देह आहे, पण त्याचा उपयोग नाही. भूमी भार व्हाया का रे जन्मली ही काया || न घडे वाचे नाम स्मरण जिव्हा नव्हे चर्म जाण || न घडे करे दान धर्म कर नोहे ते सर्प जाण || पायी तीर्थयात्रा न घडे पाय नोहे ती लाकडे || एका जनार्दनी ते वेडे... नरदेही प्रत्यक्ष रेडे || Lyrics in english :  Bhumi bhaar vhaya Ka re janmali hi kaya || Na ghadhe vaache naam smaran Jivha navhe charm jaan || Na ghadhe kare daan dharm Kar nohe te sarp jaan || Paayi teerthyatra na ghadhe Paay nohe ti lakade || Eka Janardani t...

या अभंगात शिवनामाच्या प्रभावशक्तीचे महत्त्व सांगितले आहे. अभंगकार म्हणतो की "शिव नाम" (शंकराचे नाम) उच्चारल्याने कळी युगातही काळालाही दरारा वाटतो, म्हणजेच ते काळावरही मात करणारे आहे. या शिवनामाचा महिमा इतका मोठा आहे की तो आगम-निगम शास्त्रांनाही पूर्णतः समजलेला नाही. हे शिवनाम म्हणजे सकळ मंत्रांचे माहेरघर आहे आणि ते "पंचाक्षरी मंत्र" (ॐ नम: शिवाय) स्वरूपात आहे. शेवटी, जनार्दनांनी सांगितले आहे की मनापासून आणि शुद्ध वाणीने शिवनामाचा जप करावा. शिव नाम रे , शिव नाम रे ,  शिव नाम रे उच्चारा तेणे कळी काळासी दरारा || ऐसा नामाचा महिमा नकळेची आगमा निगमा|| सकाळ मंत्रांचे माहेरी शिवनाम पंचा अक्षर || एका जनार्दनी वाचे शिव नाम जपा साचे || Lyrics in english :  Shiv naam re, Shiv naam re,  Shiv naam re uchchara Tene kali kaalasi daraara || Aisa naamaacha mahima Nakalechi aagama nigama || Sakal mantraanche maheri Shivnaam pancha akshar || Eka Janardani vaache Shiv naam japa saache ||

या अभंगात एक भक्त पांडुरंगाचे सौंदर्य आणि त्याच्या दर्शनाने झालेल्या भक्तीभावनेचे वर्णन करतो. तो म्हणतो, "पांडुरंग सखा पाहिला आणि माझा जीव त्याच्याशी एकरूप झाला." त्याचे सौंदर्य, त्याच्या अंगावरील अलंकार – हार, मंजिरीचा तुरा, रत्नांची माळ – हे सर्व पाहून डोळे भरून येतात. पांडुरंग विटेवर नीट उभा आहे, त्याचे गोमटी पाय पाहून भक्त आपले मस्तक त्यावर टेकवतो. शेवटी, भक्त म्हणतो की हा नामदेवांचा धनी आहे, जो भुकेल्यालाही अन्न देतो, आणि या प्रसंगामुळे दिवाळीही आनंदाने भरून जाते. पाहिला सखा पांडुरंग  जीविचा जीव लाग डोळे भारी पहिला सखा पांडुरंग । गळा शोभे हार मंजरीचा तुरा कर्ण रत्न माळा झळाळीत । विटेवरी नीट गोमटी पाऊले त्यावरी ठेविले मस्तक म्या । नाम्याचा धनी भुकेलासी घाली हो आनंदी दिवाळी आजी आली । Lyrics in english: Pahila sakha Pandurang Jivicha jeev laag Dole bhaari pahila sakha Pandurang || Gala shobhe haar manjrichaa tura Karna ratna maalaa jhalaalit || Vitevare neet gomti paule Tyavari thevile mastak myaa || Naamyacha dhani bhukelasi ghaalī ho Anandi Diwali aaji ...